A trawa sama rosnie

Jesli chcesz dotrzec do siebie, zadnej drogi nie ma. Nie ma przestrzeni ani odleglosci. Juz jestes soba, droga nie istnieje. Dlatego zen nazywany jest sciezka bez sciezki, brama bez bramy. Bramy nie ma, to wlasnie jest ta brama. Sciezka bez sciezki - sciezki nie ma, a zrozumienie tego to wlasnie sciezka. Zen polega na wrzuceniu cie w twoja rzeczywistosc. Nie trzeba niczego odwlekac. Zyj, spaceruj, kochaj, spij, jedz, wez kapiel. Badz totalny. Pozwol sie dziac wszystkiemu. Po prostu badz. I nie usiluj rozumiec, poniewaz wysilek podjety w tym celu, wysilek podjety z zamiarem zrozumienia, stwarza problemy. Stajesz sie podzielony. Nie tworz problemow, badz. Wstep Siedze w ciszy Nic nie robie Wiosna przychodzi A trawa rosnie sama Te slowa wypowiedzial Zenerin, dawny Mistrz zen. Slowa te staly sie refrenem brzmiacym w moim istnieniu zawsze, gdy odczuwam obecnosc innego Mistrza zen, mojego Mistrza zen - Osho. Przeslanie tego refrenu ma dla mnie dwa znaczenia. Po pierwsze, to jest caly Osho - zadne slowa nie moga opisac tego, kim on jest. Caly dzien siedzi w swym pokoju i nic nie robi, co sannyasinom daje pretekst do zartow o "probach" oswiecenia: "Nic nie musisz robic, nigdzie nie musisz isc, z nikim sie spotykac, to dziala jak narkotyk!". Ale to tylko dowcip, bo caly czas zdajemy sobie sprawe, choc bardzo niewyraznie, z niewiarygodnego rozmiaru i bezmiaru tego, co dzieje sie dzieki jego ciszy i nie-dzialaniu. Po drugie, istnienie Mistrza jest jego "nauka" - uzywamy tego slowa z braku innego, lepszego. Cala nasza edukacja uczyla nas dzialac, osiagac i wciskac sie wszedzie, gdzie tylko mozemy. To dlatego jestesmy taka katastrofa! Z istnienia Osho ciagle emanuje przeslanie: plyn z zyciem, przestan dzialac, przestan osiagac, przestan wtracac sie w te piekna, boska egzystencje, poniewaz samo to mieszanie sie jest przyczyna wszystkich cierpien. Jesli nie bedziemy sie mieszac, to, co tak usilnie staralismy sie robic, samo bedzie sie dzialo.