Wrogowie w mysli politycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej

Monografia "Wrogowie w mysli politycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej" dotyczy jednej z podstawowych kategorii mysli politycznej i ma bezposredni zwiazek z polityka. Dla podjetych rozwazan szczegolnie wazne byly ustalenia Carla Schmidta oraz klasykow totalitaryzmu, gdyz pozwolily uzasadnic potrzebe badania oraz zarysowac strukture przedmiotowej kategorii. Schmidt, sprowadzajac istote polityki do permanentnej rozprawy z przeciwnikiem, ustalil jej granice i skonstatowal, ze wytyczyla je relacja przyjaciel-wrog. Podzial na wrogow i sojusznikow, wyznaczajacy, wedlug Schmidta, sens polityki, odroznial sfere polityczna od innych obszarow zycia spolecznego. Podmioty funkcjonujace w sferze publicznej, jezeli chcialy byc skuteczne, musialy dokonac oceny i klasyfikacji sceny politycznej na wrogow i sojusznikow. Zatem mysl polityczna musiala uwzglednic wrogie lub konkurencyjne i wystepujace rownolegle podmioty polityki. Rownie istotna byla ocena rzeczywistosci, pozwalala bowiem na rozpoznanie zjawisk i momentow zagrazajacych tozsamosci i istnieniu danego podmiotu. Chodzilo zwlaszcza o procesy przeksztalcen struktur spolecznych, systemow politycznych, zmiany wlasnosciowe czy prady intelektualne. W konsekwencji za wrogow uznano dwa rodzaje bytow: 1) wroga w ujeciu podmiotowym, a wiec doslownym, a w przypadku PZPR, oprocz rzeczywistych wrogow ruchu komunistycznego, takze tzw. wrogow obiektywnych i potencjalnych, 2) wroga w ujeciu symbolicznym (przedmiotowym).