Tanriyi Üzdügümü Meleklerin Aglamasindan Anladim

Yazgisinin kendisinin önüne zor bir hayat senaryosu koydugunu düsünüyordu yürürken. Ve bunu hak edecek ne yapigini da Her insanin yasadigi ya da yasayacagi bir yalnizlik masali vardi yeryüzünde. Ama bu masalin yazari yine insanin kendisiydi. Hicbir insan kendi yasaminda sakli ilginclikleri, hüzünleri, yalnizliklari ve pismanliklari baskasinin eliyle yazmamisti; bunu bilmeyi kendisi icin ilginc bir teselli olarak kabul etti. Her insan yarattigi yalnizlikla baskalarinin sahip oldugu yalnizliklari da tanima erdemligine ulasirdi. Bu, insanin kendi degerini bilmesinin en etkin yoluydu ama sokakta yürürken bunu hissetmek ona kendisini onurlandiracak erdemin varligindan sözetmedi. Tek bildigi, her seyin acimasizca üstüne geldigiydi. Kimbilir belki de bu yasamakta oldugu sarsinti onu baska bir masalin ardindan gitmeye zorluyordu. Bu sabah kendisini disariya nasil attigini, nerelere gittigini ve neden avare avare gezindigini de bilmiyordu. En cok eve kapanmayi becerdigi bu kendi eliyle yarattigi bunalimli günlerinde icinde gecenleri disariya tasirmazken sanki hayattan yardim ister gibi salivermisti ici ve disindakileri. Bütün korkularini kendisine karsi isyan ettirdigi bugün yüzünü evine döndügü dakikalarda ici hüzünleriyle delik desik olan kalbinin biraz daha agirlastigini biliyordu Merih Barika...Onu görmek istedigi günü iyi secemedigini günler sonra anlamisti. El Adam, ici tika basa keder dolu yalnizligina dogru adimlarini atarken dehsetli bir huzurun kendisini kucakladigini hissetmisti. Kapkara giyinmis ve zifiri karanliktan calinmis düzenli saclari vardi adamin.