Samotnosc i slawa

Marian GOLKA - socjolog i antropolog kultury. Kierownik Zakladu Socjologii Kultury i Cywilizacji Wspolczesnej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ostatnio opublikowal: Socjologia sztuki (2008), Bariery w komunikowaniu i spoleczenstwo (dez)informacyjne (2008), Pamiec spoleczna i jej implanty (2009), Imiona wielokulturowosci (2010), Socjologia kultury (2013). Samotnosc to jeden z najwazniejszych problemow jednostek; slawa to jedno z najdziwniejszych pozadan, a takze jeden z najciekawszych przejawow kultury. O samotnosci moze wypowiadac sie kazdy, natomiast o slawie - nieliczni. Niemal wszyscy znaja gorycze (tylko niekiedy slodycz) samotnosci. Malo kto zna smak slawy - zarowno ten powabny, jak i ten przykry. To czesto odczuwany dylemat i paradoks: wielu ludzi marzy zarowno o slawie, jak i samotnosci. Jednoczesnie wielu ludzi czuje sie nieszczesliwymi i wtedy, gdy sa samotni, a chcieliby doznac jakiegos sukcesu, i wowczas, gdy sa slawni i brakuje im samotnosci. Samotnosc zazwyczaj pojawia sie sama. Nadchodzi niespodzianie lub skrada sie powoli, zaskakuje lub przyzwyczaja. O slawe trzeba zagrac z losem, co czasem sie udaje, jednak zazwyczaj - nie. Grajac o nia bez szczescia, mozna spodziewac sie jeszcze glebszej samotnosci, bo zabarwionej rozgoryczeniem. Ze Wstepu