O sol de Homero

O sol de Homero do poeta e ensaísta Xavier Seoane é unha lúcidareflexión sobre a creación poética. Unha nova defensa da poesía. Aconstatación da súa necesidade no horizonte do terceiro milenio. Desde as orixes da modernidade, a creación poética non se disociou dareflexión crítica. Os poetas exploraron a súa razón de ser, tratandode arrancar o seu misterio. Para os poetas, o noso é un tempo depoética: a busca do seu lugar na sociedade e na historia. O retornodesde o exilio á Polis. A poesía é catarse e comunicación, conto ecanto, elexía e festa, mais tamén producción de sentido e vía deco?ecemento. Un cami?o de plenitude cara á posesión do real absolutodo que falaba Novalis. A poesía é unha chave para a Casa do ser. Paraa revelación da plenitude da existencia. Paxaro atrapado a man, apoesía é o territorio da revelación e do abraio. Transcendencia e díaa día. Verbo encarnado. Lume e arpa, o sol de Homero parece aíndairradiar no horizonte da época contemporánea.Esta defensa da poesía de Xavier Seoane realizouse optando por acudir as testemu?as dos propios poetas. Este ensaio constitúe unha pequena babel de referencias, dedeclaracións ou de poéticas -en prosa e verso- dos poetas sobre apoesía co obxectivo de que o lector curioso e interesado acuda ásfontes que aquí se nomean, na conciencia de que non o defraudarán. Unensaio necesario e optimista sobre esa esfinxe que interroga aolector, sobre ese espello que é a páxina poética, esa lectura secretado rostro.