Kampania bawarska

Juz wiosna 1741 roku, odkad wyrazniej zaczela rysowac sie wroga postawa Bawarii, Maria Teresa nakazala nadwornej radzie wojennej bez niepotrzebnego rozglosu podjac najbardziej konieczne srodki do ochrony niemal zupelnie opuszczonych przez wojska prowincji. Wykonanie dyspozycji powierzyla jednemu z czlonkow rady, feldmarszalkowi lejtnantowi hrabiemu von Salburgowi, ktorego natychmiast wyslala w teren. Otrzymal on rozkaz udac sie do Linz wraz z majorem inzynierii Steigerem, pod pretekstem polowania. Mieli tam przeprowadzic inspekcje bawarskiej granicy, zobaczyc jakich zasobow moglaby dostarczyc okolica (zywnosc i ludzi zdolnych do obsadzenia posterunkow i wawozow na granicy), wyznaczyc miejsce, w ktorym nalezaloby zalozyc wielkie zaplecze z zapasami, a wreszcie i zasiegnac nowin i informacji o planach elektora. 9 lipca, gdy Salburg wypelnial swa misje, do Wiednia dotarly jednoczesnie: informacja o marszu Bawarczykow nad Inn, oraz raport pulkownika pulku Walsegga, informujacego z Brisach, ze 30 tys. Francuzow w sierpniu ma zamiar ruszyc przez Szwabie na Bawarie. Wywolane przez te wiesci poruszenie w Wiedniu bylo tym wieksze, ze w tym momencie w Gornej Austrii znajdowaly sie tylko dwa pulki dragonow: z Sabaudii i Khevenhüllera.