Jedzenie, Food, Nourriture, Comid

Rozne znac rzeczy imiona Naukowcy dowiedli, ze mozg czlowieka jest najbardziej elastyczny do 6. roku zycia. Wtedy z latwoscia chlonie wiedze i jezyki obce, i nigdy pozniej nie bedzie w stanie przyjac az tak duzej dawki informacji. Wtedy tez najlepiej uczyc dzieci akcentu, gdyz niewyksztalcony jeszcze w pelni aparat mowy jest w stanie wypowiedziec wlasciwie wszystkie dzwieki. Im starszy, tym - tak samo jak mozg - coraz mniej elastyczny. Wynika z tego, ze zapoznawanie maluszkow z obca mowa juz od pierwszych dni zycia nie jest wcale fanaberia ani przejawem nadmiernych ambicji rodzicow, jak niektorzy probuja to traktowac. To raczej gimnastyka dla umyslu i aparatu mowy niz robienie z dziecka geniusza na sile. Nawet wiecej - powinno to byc obowiazkiem rodzicow, bo wczesne poznanie obcego jezyka ulatwi dzieciom jego nauke. Warunek jest jeden: nauka powinna odbywac sie przez zabawe i w zaden sposob nie moze kojarzyc sie z przykrym obowiazkiem. Powinna byc podejmowana niejako przy okazji i tylko wtedy, gdy maluch ma na nia ochote. Wydawnictwo Tashka wyszlo z propozycja takiej wlasnie nauki i zawarlo ja w czterech ksiazeczkach, ktore stworzyl Robert Romanowicz, ilustrator zwiazany z wydawnictwem niemalze od poczatku jego istnienia. Sa to: "Pojazdy", "Zwierzeta", "Przedmioty" i "Jedzenie". Przedmioty z zycia codziennego zostaly pogrupowane, a kazdy z nich podpisany jest w czterech jezykach: hiszpanskim, francuskim, angielskim i polskim. Tak wlasnie moze wygladac pierwsze spotkanie z jezykiem obcym. Spotkanie tym bardziej atrakcyjne, ze znakomicie zilustrowane - wielobarwnie, z lekkoscia i duzym poczuciem humoru. U Roberta Romanowicza produkty spozywcze sa radosne, nawet gdy za chwile maja byc zjedzone, a kierowcy pojazdow usmiechaja sie od ucha do ucha, cieszac sie z jazdy. Ponadto na ilustracjach ukrytych jest wiele zaskakujacych szczegolow, ktore nielatwo odkryc za pierwszym razem. Dzieci sa zdecydowanie lepszymi wykrywaczami takich niuansow i to im nalezy zostawic pierwszenstwo. Sam dobor przedmiotow tworzacych poszczegolne ksiazeczki bywa rowniez zaskakujacy. Na przyklad w "Pojazdach" pojawiaja sie monocykl, balon i batyskaf, czyli malo popularne srodki komunikacji. W "Przedmiotach" czuc pewna nutke sentymentu - telefon starego typu z okragla tarcza czy tez smieszny telewizor dalekie sa od tego, co widac we wspolczesnych sklepach z elektronika. Romanowicz zazwyczaj przywoluje w swych ilustracjach przeszlosc, nie goni za nowoczesnym designem. Jest w tym pewna przewrotnosc, nawet melancholia, ale tez mala lekcja historii... Te ksiazeczki-slowniczki moga takze pomoc w komunikacji pomiedzy dziecmi z roznych krajow. Nie tylko Polacy coraz czesciej wychowuja swoje dzieci za granica, ale tez i coraz wiecej obcokrajowcow odwiedza nasz kraj. Dzieci w przedszkolach porozumiewaja sie na rozne sposoby. Taka ksiazka to calkiem przyjemny prezent w multikulturowym i wielojezycznym swiecie. Recenzja: Agata Holubowska