Ikona Podrecznik malarstwa ikonowego i sciennego

kona jest "brama, ktora otwiera sie na ogrod rownie rzeczywisty, co ten swiat" - przekonuje nas Aidan Hart, wybitny ikonopisarz prawoslawny i profesor. Jest spotkaniem twarza w twarz z przedstawiona na niej osoba. Dlaczego wiec ikony wydaja sie nam czesto zbyt tajemnicze? Jak artysta powinien je tworzyc, by umozliwic to spotkanie? Autor, ktory wczesniej szukal odpowiedzi na te pytania w klasztorze Iviron na gorze Athos, postanowil wyjsc nam naprzeciw i ofiarowac kompendium wiedzy na temat tworzenia ikon i malowania freskow. Czytamy wiec m.in. o obrobce i gruntowaniu podobrazi, zloceniu, przygotowywaniu pigmentow, tynkowaniu czy technikach malarstwa temperowego, ale zawsze w powiazaniu z duchowa i liturgiczna funkcja ikony. Bezposredni gawedziarski styl i dzielenie sie dlugoletnim doswiadczeniem sprawiaja, ze lektura ksiazki wprowadza w klimat bezposredniego obcowania z mistrzem. W ten oto sposob brama uchyla swe podwoje. Aidan Hart jest profesjonalnym ikonopisarzem, tworzy, poslugujac sie technika tempery i fresku, a takze rzezbi w kamieniu oraz w drewnie. Uczyl sie sztuki pisania ikon w Wielkiej Brytanii, Rosji i w Grecji na gorze Athos, gdzie spedzil dwa lata w klasztorze Iviron. Jest dobrze znany zarowno w Ameryce Polnocnej, jak i w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jego prace znajduja sie w siedemnastu krajach, wiele z nich zdobi swiatynie prawoslawne. W 2009 r. zalozyl Wydzial Malarstwa Ikonowego i Sciennego na utworzonej przez ksiecia Karola The Prince's School of Traditional Art, gdzie do dzis prowadzi zajecia. Mieszka w Shropshire z zona i dwojgiem dzieci. Niniejsza ksiazka jest wspolczesnym zapisem praktyki malowania ikon, tworzenia ikonostasu, malarstwa sciennego i freskow, ktora laczy wiele fascynujacych wskazowek na takie tematy jak pigmenty, werniksowanie, zlocenie z informacjami o historii i komentarzami objasniajacymi symbolike kolorow oraz konstrukcji obrazu. Aidan wyjasnia nam, jak malowac i jak rozumiec ikony, oraz przybliza ponadczasowe zasady ich tworzenia. (z Przedmowy Karola, JKW Ksiecia Walii)