Ikinci El Zaman

Isvec Akademisi, Svetlana Aleksiyevice Nobel Ödülü verdiginde yazarin yeni bir edebi tür yarattigini belirtmis, eserlerini de duygularin ve ruhun bir tarihi sözcükleriyle betimlemisti. Aleksiyevic uzun bireysel monologlari farkli seslerin duyuldugu bir kolaja dönüstüren özgün dokümanter tarziyla, kendilerine nadiren konusma firsati verilen, yasantilari da cogu zaman ülkenin resmi tarihine karisarak yitip giden sokaktaki insanlarin hikayelerini kayit altina aliyor.Sovyetler Birliginin dagilisi ve yeni bir Rusyanin ortaya cikisi üzerine senfonik bir sözlü tarih calismasi olan Ikinci El Zamanda Aleksiyevic, komünizmin cöküsünün kronigini cikartiyor. Rusyanin siradan insanlari gecirdikleri son otuz yili anlatarak bizlere Sovyetler Birliginin cöküs döneminde ve cöküsün ardindan ortaya cikan yeni Rusyada yasamanin nasil bir tecrübe oldugunu gösteriyorlar. 1991-2012 dönemini kapsayan söylesiler araciligiyla, Aleksiyevic bizleri propagandanin ve uydurma medya anlatimlarinin ötesine tasiyor. Bunu yaparak da hem Rusyanin hem de baskiya, teröre, acliga, katliamlara dair, fakat ayni zamanda ülkelerinden duyduklari gurura, gelecek umutlarina ve herkesin bir ütopya yaratmak icin omuz omuza calisip mücadele verdigi inancina dair anilarini hala tasiyan Ruslarin panoramik bir portresini ciziyor. Sonuc olarak da, bir zamanlar dünyanin ücte birini egemenligi altina alacak kadar güclü bir fikrin ardindan o topraklarda yasamanin ayrintili bir dökümü cikiyor karsimiza.