Glod zycia

Polsko-niemiecka pisarka Eleonora Kalkowska (1883-1937) jest autorka miedzy innymi glosnego lirycznego manifestu antywojennego Der Rauch des Opfers z 1916 roku oraz odnoszacych sukcesy sceniczne sztuk z nurtu teatru spolecznego niepokoju: Sprawy Jakubowskiego (1929) i Doniesien drobnych (1932). Urodzila sie w Warszawie, lecz po licznych migracjach przez wiekszosc zycia zwiazana byla z Berlinem okresu Republiki Weimarskiej, ktory stal sie scena dla jej poetyckich i dramatopisarskich sukcesow. Po dojsciu Hitlera do wladzy, w 1933 roku byla deportowana i ostatnie lata spedzila w Paryzu oraz Londynie. Do entuzjastow jej tworczosci nalezeli miedzy innymi Karin Michaëlis, Heinrich Mann, Emma Goldman i Zbigniew Herbert. Choc zostala zapamietana glownie jako niemieckojezyczna zaangazowana dramatopisarka, debiutowala jako mlodopolska prozatorka wydanym w Warszawie zbiorem opowiadan Glod zycia (1904). Na tle calego dorobku Kalkowskiej Glod zycia stanowi dzielo wyjatkowe - jako jedyna ksiazka prozatorska i jedyna napisana po polsku. Poruszane przez autorke tematy i stawiane pytania (o sens zycia, o tworczosc, o dylematy "nowej kobiety"), a takze dobrana metaforyka stanowia o tym, ze jest niezaprzeczalnym dzielem swojej epoki. Jednoczesnie w mlodzienczym debiucie pisarki dostrzegalne sa proby przekroczenia panujacej konwencji. "Prawdziwy, stajacy sie talent" - napisal w recenzji Stanislaw Brzozowski. Niniejsza edycja staje sie szansa, by odkryc go na nowo.