Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego 1915-1945

Drugi tom "Dziejow Uniwersytetu Warszawskiego" obejmuje okres od wrzesnia 1915 r., gdy niemieckie wladze okupacyjne reaktywowaly Uniwersytet Warszawski z jezykiem polskim jako wykladowym, do zakonczenia II wojny swiatowej w 1945 r. Autorzy, oprocz syntetycznej prezentacji dziejow instytucji, kresla tez plastyczne portrety spolecznosci pracownikow i studentow UW oraz - co szczegolnie istotne, zwazywszy na dramatyzm losow Polski w ostatnich dwoch stuleciach - opowiadaja historie stosunkow uczelni z wladzami politycznymi. W XX w., podobnie jak w poprzednim stuleciu, uczelnia dzielila dramatyczne losy kraju i jego stolicy. Po trzech latach pod rzadami niemieckimi podczas I wojny swiatowej uniwersytet plynnie wszedl w okres niepodleglosci, stajac sie wkrotce najwieksza wyzsza uczelnia II Rzeczpospolitej. Az do wybuchu kolejnej wojny w 1939 r. skupialy sie tu niczym w soczewce charakterystyczne dla mlodej polskiej panstwowosci konflikty polityczne i narodowosciowe, a takze procesy modernizacyjne. Druga wojna swiatowa i niemiecka okupacja Warszawy przerwaly funkcjonowanie uczelni, przynoszac jej ogromne straty ludzkie i materialne. Autorzy uznali, ze rowniez ten okres musi zostac omowiony w "Dziejach", chociazby ze wzgledu na fakt, iz uniwersytet kontynuowal swoja dzialalnosc dydaktyczna, a do pewnego stopnia takze naukowa, w podziemiu, w ramach tajnego nauczania. Trzy bogato ilustrowane tomy "Dziejow Uniwersytetu Warszawskiego" to pierwsza od blisko 40 lat proba calosciowego przedstawienia historii UW obejmujaca dzieje uczelni od momentu powstania do czasow wspolczesnych.