Alinka Pomidory, jablka, dzemy

Alinka to usmiechnieta od ucha do ucha dziewczynka, ktora w trzech kartonowych ksiazeczkach zacheca najmlodsze dzieci do zabawy. Wczesniej, w kolorowance-wycinance, zapraszala przedszkolaki do teatru - w humorystyczny sposob przedstawiajac jego poszczegolne rodzaje i inspirujac do wlasnej tworczosci. Teraz opowiada prosto i rytmicznie o rzeczach znanych z otaczajacej rzeczywistosci: deszczu, jedzeniu, czy muchomorach w lesie. Ledwie kilka zdan uzupelniaja ilustracje, rownie proste, wyraziste, w pewien sposob ascetyczne, kojarzace sie z japonska grafika, powtarzalne. Zmienia sie tylko kolor sukienki Alinki. Brak detali, duza buzia i gruby czarny kontur pozwola maluszkom latwiej skupic wzrok na obrazkach. Autorka zdecydowala sie na ograniczone operowanie barwami, co rowniez ulatwi skupienie na samych przedstawionych obiektach. Cala zabawa polega na tym, by czytac dziecku, dajac mu nie tylko slowo, ale takze obraz dostosowany do jego percepcji wzrokowej; takze, by dac do reki ksiazeczke o kartonowych kartkach, by samo moglo je przewracac. Nieco starsze dzieci moga pokusic sie o narysowanie Alinki, a jeszcze starsze - tworzenie jej dalszych przygod. Czasami, co zaskakuje rodzicow, dzieci interesuja sie ksiazkami z zlozenia nie przystajacymi do ich wieku. Bywa ze kartonowe ksiazki podobaja sie 7-, 8-latkom. A tego typu grafika "ma wziecie" u dziewczynek w tym wieku. Moze i Alinka ich zachwyci?