A agonía do león : esperanza e traxedia dos escapados

O destino de Manuel Girón Bazán foi un dos moitos que se vironalterados en Espa?a polo comezo da Guerra Civil en xullo do 1936.A guerra ía separalo da súa ocupación no campo para converteloprimeiro nun loitador na fronte de Asturias e despois, ao rematar acontenda, nun guerrilleiro antifranquista polo Bierzo, Ourense e onorte de Portugal. Durante os seus quince anos como escapado alumeouse o «mito Girón», co que se agrandou e sublimou a historia dunha vítima máis da guerra, dun home que, a falta de oportunidades dereinserción, foi protagonista dunha longa e azarosa peripecia defuxida levando até as súas últimas consecuencias un desigual combatecontra o franquismo, mesmo cando carecía xa de posibilidades deéxito.As andanzas de Manuel Girón non son concibibles sen a comarca leonesana que se agochou durante anos como escapado, La Cabrera, un espazo de monta?a por entón case inaccesible que se estende polo noroeste daprovincia de León nos seus límites con Zamora e Ourense. A GuerraCivil espa?ola sobreviviu neste curruncho esquecido moito despois de1939. Nesta case «selva» inexpugnable é onde terá lugar A agonía doleón, narrada hoxe con grande rigor histórico por Carlos G. Reigosa.O autor lánzase cara á paisaxe da literatura oral e do país real apeito descuberto, sen morbo e con vocación esclarecedora, sempre trasdos seus personaxes. Así, A agonía do león pode lerse como reportaxedun tempo de dor, como novela policial, como crónica de horriblessucesos, como episodio bélico, como novela psicolóxica, como crónicade costumes, como socioloxía dunha zona deprimida, como retrato dacondición humana nunha situación límite?